در يكي از روزهاي سال 1322 در كنار سواحل زيباي خزر، طفلي پا به عرصه حيات نهاد كه بعدها به «شيردلاور مازني» شهرت يافت.
والدين متدين او، نام حسين را بر وي نهادند. دوران كودكي حسين سرشار از مهر و محبت بود. وي كه در خانواده اي ضعيف اما سربلند زندگي مي كرد از وراي حوادث روزگار به مردي آهنين همت بدل گشت. تحصيلات ابتدايي خود را به سرعت طي كرد اما وضعيت معيشتي خانواده اجازه ادامه تحصيلات را به او نداد و چنين شد كه حسين به تلاش در عرصه كسب روزي حلال پرداخت. كودك ديروز كه به جواني رشيد بدل شده بود با نگاهي ژرف به محيط پيرامون خود، محروميت ناشي از سوء مديريت هيئت حاكمه را به خوبي احساس كرد و چنين شد كه حسين بصير با مقتدا و مراد خويش آشنا شد و البته هزينه خيلي سنگين اما بسيار شيرين را به جهت ارادت و اطاعت از خميني بت شكن پرداخت كرد.
«حسين بصير نامي» شناخته شده براي دوست و دشمن بود. پيروزي انقلاب شكوهمند اسلامي و پس از آن شروع جنگ تحميلي نقش حاج حسين بصير را پررنگ تر كرد.
رزمندگان لشگر ظفرمند 25 كربلا به خوبي به ياد دارند كه چگونه نام حاج حسين چون پتكي سنگين و سهمگين بر سر سربازان خصم فرود مي آمد. هنوز فريادهاي غضبناك عدنان خيرالله را از ياد نبرده ايم كه چگونه وعده جايزه اي هنگفت را به سربازانش در قبال دريافت سر حاج حسين بصير مي داد. بيچاره دشمن كه نمي دانست كه حسين بصير از همان روزهاي نخست نه سر بلكه بند بند جسم و روحش را نذر سبيل الله كرده بود.
شهادت برادرش اصغر، انگيزه او را براي تعالي حقيقي و لقاء الله وافر كرده بود و چنين شدكه در چهلمين روز شهادت داماد شهيدش مجتبي جباري، سردار سرلشگر حاج حسين بصير جانشين لشكر 25 كربلا هم عروج كرد و به عرش پيوست.
گردان يا رسول و رزمندگان هميشه آماده آن، هنوز هم اميد دارند كه يكبار ديگر حتي براي لحظه اي هم كه شده حاجي را چون گذشته با آن لبخند ماندگارش به نظاره بنشينند. جان بركفان تيپ يكم لشكر 25، هنوز هم در حيرت ديدار اويند. لشكريان پرتوان 25 كربلاي مازندران دراميد رويت رخ خونين آن فرزند پاكباخته اسلام و انقلابند. حاج حسين آسماني شد اما براستي ما چه؟! آيا نبايد بي ملاحظه و جسورانه از خود بپرسيم كه بعد از شهدا چه كرده ايم؟! آيا نبايد نهيبي آتشين به خود زنيم كه براي پاسداشت حقيقي خون مطهر شهدا چه كرده و چه خواهيم كرد؟! براستي بيائيم و حتي براي يك لحظه هم كه شده است تصور كنيم كه روز قيامت برپا شده و در برابر شهدا، قرار گرفته ايم، واقعاً چه پاسخي خواهيم داشت؟! آرزو مي كنيم كه لااقل در آنروز شرمنده نباشيم و خوشا به حال كساني كه زمانه آنان را هرگز در دام دنيا و دنياپرستان قرار نداد و در قامت سرباز حقيقي امامت و ولايت قرار گرفته اند.